Casale Marittimo

Na twee regenachtige dagen, was het vandaag een stuk vriendelijker. De zon scheen vanmorgen weliswaar nog niet, maar er waren al genoeg blauwe plekken te zien en er was geen aaneengesloten wolkendek meer te zien. Ook de temperatuur was al redelijk aangenaam, ondanks dat het vannacht flink was afgekoeld.
Na het ontbijt zijn we op pad gegaan naar het Parco Archeominerario di San Silvestro. Dit ligt op zo’n veertig kilometer van Cecina en is een plaats waar al sinds de Etrusken mijnbouw werd gedaan. Pas sinds 1978 is de mijnbouw hier gestopt en nu is er een groot museumpark van gemaakt.

Bij aankomst bleek dat we net te laat waren voor de rondleiding van half twaalf. We hebben dus eerst een uurtje in de speeltuin doorgebracht en alvast wat fruit gegeten. Om half één mochten we het museum in. Eerst kregen wee schoon haarnetje uitgereikt en daarna mochten we een helm passen. Luuk wilde in eerste instantie geen helm op maar heeft hem later, toen iedereen er één bleek te dragen, toch met trots gedragen. Evi wilde wel het haarnetje op maar de helm vond ze niet zo prettig. Het speelde ook wel mee dat er geen fatsoenlijk passende helm voor haar beschikbaar was.
In de mijn kregen we een mp3-speler met de verhalen die de gids in het Italiaans aan de andere mensen vertelde. De mijn wordt al vele eeuwen gebruikt voor het winnen van allerlei mineralen. Met name ijzer, lood, zink en zilver werden er gewonnen in de verschillende lagen van de mijn. Een paar honderd meter van de mijn hebben we bekeken en zo hebben we een aardige indruk gekregen van de mijn. Ook hebben we verschillende soorten mineralen kunnen zien.

Na ruim een half uur kwamen we weer buiten en konden we op weg naar het treintje. Daarmee werden we een kwartiertje door een oude mijngang gereden. Onderweg waren er weer mineralen en mijn bouwwerktuigen te zien en werd er gestopt om te luisteren naar een gedicht. Dit gebeurde in het volledige donker. Toen het licht weer aan ging, bleken we in een grote ondergrondse hal te staan met enkele oude mijnwagons. Daarna ging het verder naar het station aan de voet van de Rocca San Silvestro. Op deze rots liggen de overblijfselen van een mijnwerkersdorp uit de tiende en elfde eeuw. Het dorp is omgeven door een muur van wit kalksteen die in het zonlicht pijn doet aan de ogen. Verder is het vooral een grote verzameling van ruïnes van de verschillende huisjes waaruit het dorp bestond.

Het pad naar het dorpje was behoorlijk steil en niet geschikt voor buggy’s. We waren daarop al voorbereid dus hadden we voor Evi de rugdrager meegenomen. Luuk daarentegen heeft zich prima geweerd en heeft alles zelf omhoog gewandeld. Aangezien we om drie uur de trein alweer terug moesten hebben, zijn Petra en de kinderen niet helemaal tot het dorpje meegegaan. Zij hebben vlak bij het dorp gepicknickt terwijl Tim verder gelopen is en nog een rondje tussen de ruïnes gewandeld heeft.

Om drie uur waren we weer terug bij het station en werden we weer door de  mijngang terug gebracht naar het vertrekstation. Van daaruit was het nog een korte wandeling terug naar de auto. Daarna wilde Petra graag via een creatieve route terug naar de camping rijden. Dit is slechts gedeeltelijk gelukt. De cipressenlaan hadden we zo gevonden. Dit is een kaarsrechte weg met heel veel heuveltjes met aan weerszijden alleen maar cipressen. Daarna wilden we via enkele kleine dorpjes naar Cassale Marittimo rijden. Helaas werden we verschillende keren door mannetjes met reflecterende hesjes gesommeerd een andere route te kiezen. Blijkbaar was er één of andere wedstrijd aan de gang. Aan de pijlen te zien reden we zelfs een stuk op het parcours. Toen we op een bepaald kruispunt een hele kolonne auto’s met fietsen op het dak tegen kwamen, werd duidelijk dat het om een wielerwedstrijd ging. De race zelf hebben we niet te zien gekregen.

Rond half vijf waren we weer terug op de camping. Daar hebben we eerst even wat gedronken en later hebben we lekker bij Herman en Angelien gebarbecued. Tot slot volgde het traditionele douchen / bad. Dat was na ons bezoek aan de mijn vandaag geen overbodige luxe. Vooral Evi heeft zich aardig uitgeleefd met steentjes en zand.

Casale Marittimo

Gisteren had Luuk voor de vijfde nacht op rij zijn bed droog weten te houden dus heeft hij gisteren dan eindelijk zijn ‘Dusty-vliegtuigje’ gekregen. Sinds die tijd zijn vliegtuigje en Luuk onafscheidelijk en worden er vooral vliegtuig-spelletjes gespeeld.
Was het gisteren al een aangename dag, vandaag was nog veel beter. Vanmorgen was er geen wolkje aan de lucht dus konden we weer lekker in het zonnetje ontbijten. Daarna hebben we op ons gemak de verdere bezigheden van de ochtend uitgevoerd en rond elf uur gingen we op weg naar het strand. Herman en Angelien gingen ook mee dus moest eerst de auto verbouwd worden.

Het strand van Marina de Bibbona zou volgens de folder van de camping goudgeel moeten zijn maar daar stellen we ons toch wel iets anders bij voor. Het was meer zwart-bruin. Toch hebben we er ons een uurtje prima vermaakt. Hermans en Tim hebben wat zandkastelen gebouwd en daarna heeft Luuk stenen gezocht voor het plaveien van de binnenplaats en de loopbrug. Daarna was het wachten tot de zee het kasteel terug kwam halen. Toen dit niet gebeurde, hebben we maar met emmertjes water geholpen.

Aangezien het op het strand best wel fris waaide, hadden we het na een uurtje wel gezien en zijn we terug gegaan naar Cecina. Daar hebben we eerst boodschappen gedaan en daarna zijn we terug gegaan naar de camping. Tim heeft toen lekkere gevulde champignons klaar gemaakt en daarna hebben we de rest van de middag lekker in het zonnetje bij de tent  doorgebracht. Tim en Petra hebben nog geprobeerd een stukje te rennen. Voor Tim eindigde dit al na vijf minuten met pijn aan zijn knie. Petra ging het wel wat beter af alleen was het parcours niet zo’n succes. Het kronkelde wat door het bos en daarna kon ze het rondje dat ze wilde lopen niet vinden dus moest ze dezelfde weg terug.

’s Avonds hebben we weer lekker samen gegeten. Evi had blijkbaar geen honger want de pasta’s kwamen in kleine stukjes weer naar buiten. Alle trucs zijn uit de kast gehaald maar ze was niet over te halen om te eten. De pudding heeft ze nog wel zelf opgegeten maar dat was het dan ook wel. Misschien heeft ze morgen dan weer wel honger. Ook het bad vond ze vandaag geen genoegen. Ze heeft alles bij elkaar gekrijst. Aan de andere kant van het toiletgebouw konden Herman en Tim tijdens het afwassen meegenieten. Zelfs andere mensen constateerden dat Evi er blijkbaar niet zo’n zin in had.

Casale Marittimo, Dinsdag 6 mei 2014

Ook vandaag was weer een prachtige dag. De zon heeft weer volop geschenen en de temperatuur was bijzonder aangenaam. Alleen de wind was af en toe nog een beetje fris.
Na het ontbijt (zoals gebruikelijk lekker in het zonnetje) zijn we naar Cecina gereden. Onderweg hebben we eerst een bodega bezocht zodat Herman en Angelien een tankje wijn konden kopen en daarna zijn we te voet Cecina ingegaan om een rondje te wandelen over de markt. Dit was overigens een behoorlijk rondje want het was een grote markt. Voornamelijk non-food-artikelen werden aan de man gebracht. Aangezien we eigenlijk niets nodig hadden, hebben we niet veel geld uitgegeven. Wat groente en fruit voor het avondeten, bellenblaas voor Luuk en Evi en een leuke zwembroek met Dusty voor Luuk was alles wat ons aan de vingers is blijven plakken.

Na ruim een uur rondzwerven is Tim met Luuk en Evi in de speeltuin beland en is de rest boodschappen gaan doen. In de speeltuin zat ook een Italiaanse zwerver met een pak wijn die eerst tegen de kinderen en daarna tegen Tim begon te roepen. Hij scheen maar niet te begrijpen dat Tim geen idee had wat hij nou eigenlijk wilde.
Terug op de camping was het al weer etenstijd. Een omelet met champignons werd snel door Tim in elkaar geflanst en daarna was het weer tijd om lekker te genieten van de zon. We hebben zelfs nog een uitstapje naar het zwembad gemaakt. Luuk was er van overtuigd dat hij lekker ging zwemmen. Eenmaal in het water wist hij echter niet hoe snel hij er weer uit moest komen. Het water was toch wat aan de frisse kant. Tim heeft nog een paar baantjes getrokken in het grote bad maar ook daar was weinig lol aan te beleven.

Terwijl de rest lekker langs de kant in de zon zat, hebben Luuk en Evi met emmertjes en gietertjes geprobeerd het kinderbadje leeg te maken. Dit is uiteraard niet gelukt maar toen we weer terug wilden gaan naar de tent vonden ze dat ze nog lang niet klaar waren met hun bezigheden. De belofte dat er ook bij de tent gezorgd zou worden voor een bak water, heeft ze uiteindelijk overgehaald om toch mee terug te gaan. Bij de tent hebben ze vervolgens nog geruime tijd de planten water gegeven en de tent en auto ‘gewassen’.
In tegenstelling tot gisteren had Evi vandaag wel honger. Ze heeft zich vanavond de rijst goed laten smaken en ook het speciale toetje (een klein bakje ijs) heeft ze vol enthousiasme ZELF naar binnen gewerkt.

Casale Marittimo

Toen we vanmorgen wakker werden, was het weer helemaal bewolkt. Dat viel toch een beetje tegen. Gelukkig was de temperatuur wel best aardig. Zo konden we toch lekker buiten ontbijten. De zon liet zich zelfs af en toe een beetje zien.
Na het ontbijt gingen we op pad om het nabijgelegen dierenpark Parco Galloroso te bezoeken. We verwachtten daar een uurtje rond te kijken en vervolgens boodschappen te kunnen doen. Dit bleek toch een beetje een verkeerde inschatting. Het schijnbaar kleine parkje bleek toch zo’n drie kilometer wandelpad te bevatten en een enorm aantal verschillende dieren. De paden waren kunstig slingerend door het park aangelegd. De Efteling kan er nog een puntje aan zuigen.

Luuk en Evi waren meteen dolenthousiast en renden van de ene attractie naar de andere. Dit enthousiasme hebben ze heel lang volgehouden. Het park is en aaneenschakeling van heel veel volières met daartussendoor allerlei verzamelingen (communistische vlaggen, flesjes bier, glazen met stripfiguren, modeltreintjes, krantenartikelen van bijzondere gebeurtenissen etc. etc.) en huisjes met materialen van oude ambachten. Verder overal oude landbouwmachines, beelden en planten. In het achterste (nieuwere?) deel van het park waren ook verschillende verblijven met zoogdieren, knaagdieren, katachtige, hertjes, runderen en andere niet-vogels.

Halverwege hebben we bij de speeltuin een kwartiertje pauze gehouden. Luuk en Evi konden even van de glijbaan en wij konden een kopje cappuccino drinken en een koekje eten. Daarna zijn we onverstoorbaar verder gegaan met de route. Ruim tweeëneenhalf uur hebben we uiteindelijk rondgezworven.

Na dit uit de hand gelopen uitstapje hebben we nog even boodschappen gedaan en toen waren we om half drie weer terug op de camping. Daar moest nog even een boterham gegeten worden en daarna heeft Evi een uurtje geslapen. Verder hebben we de rest van de middag bij de tent doorgebracht. Aan het eind van de middag is het helemaal opgeklaard en we hopen dat het morgen nog een lekker warm en zonnig dagje wordt.

Casale Marittimo

De gewenste warme, zonnige dag hebben we vandaag gekregen. De zon heeft de hele dag geschenen en daar hebben we optimaal van geprobeerd te profiteren. Na het ontbijt heeft Tim meteen de luifel en de zijwanden schoongemaakt en droog opgeruimd. Daarna hebben Tim en Petra boodschappen gedaan terwijl Luuk en Evi met Herman en Angelien naar de speeltuin gingen.

Na nog een uurtje in de zon te hebben doorgebracht, gingen we rond één uur naar het restaurant hier vlak buiten de camping. Eigenlijk wilden we vanavond gaan uiteten maar omdat het restaurant pas om zeven uur open gaat, hadden we besloten om dan maar ’s middags te gaan eten. Dat bleek geen verkeerde keuze. We kregen een tafeltje op het terras onder de parasol. We waren de enige gasten en zaten lekker uit de wind. Het was dus prima uit te houden. Ook het eten viel helemaal niet tegen. We wisten niet echt wat we moesten verwachten maar het was prima. Behoorlijke porties en lekker klaar gemaakt. Luuk en Evi hebben zich de frietjes goed laten smaken. Het toetje leverde bij Luuk wel even een probleem op. Hij vertikte het om het vanille-ijs met chocoladesaus ook maar te proeven. Alle tactieken zijn geprobeerd maar hij leek niet over te halen. Pas toen hij een klein beetje van het ijs van Evi mocht proeven (die na een half schaaltje wel genoeg gehad) bleek dat hij het toch lekker vond. Helaas voor hem had Petra toen zijn ijsje al op en kreeg hij alleen de laatste hapjes van het ijs van Evi.

Volkomen verzadigd zijn we rond drie uur weer bij de tent neergeploft en daar hebben we de rest van de middag zonnend, met water kliederend, opruimend en luierend doorgebracht. Als avondeten hebben we een foccacia-brood gebakken in het oventje van Herman en Angelien. Met wat gerookte zalm en tomaten was dit een prima afsluiting van ons verblijf hier. Nu liggen Luuk en Evi in bed en hebben we al zoveel mogelijk opgeruimd. Zo meteen nog een stukje stokbrood met Franse kaas bij Herman en Angelien en dan op tijd naar bed want morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg.

Freiburg

Vandaag zoals gezegd een lange reisdag. Vanmorgen hebben we eerst relatief rustig alles opgeruimd. We konden tussendoor bij Herman en Angelien ons ontbijt klaarmaken. Dat zorgde ervoor dat Luuk en Evi in ieder geval niet in de weg konden lopen bij het opruimen. Om dit nog eens extra te stimuleren kregen ze van oma alvast de cadeautjes voor onderweg. Luuk kreeg een zakje met een verzameling kleine dinosaurussen en Evi kreeg een zakje met zeedieren. Ze waren er allebei heel blij mee en hebben zich er de eerste uren van de rit prima mee vermaakt.

Precies volgens schema reden we om acht uur van de camping af. Ook geheel volgens schema waren we om twaalf uur bij Milaan. Nog steeds volgens het schema van Petra passeerden we de Zwitserse grens en ook de Gotthard-tunnel leverde deze keer geen enkele probleem op. Bij nadering van de tunnel hadden we nog wel de helpdesk een SMSje gestuurd maar deze kon alleen bevestigen dat er geen file was.

Het weer was vandaag aanvankelijk veel te goed om te reizen. 24 graden en volop zon nodigden veel eerder uit om leuke dingen te gaan doen dan om naar huis te rijden. Toen we echter de Gotthard-tunnel uitkwamen veranderde dit. De temperatuur kelderde en het begon te regenen. Zelfs het verkeer wilde niet meer echt meewerken. Bij Basel was het zo druk dat we alle winst die we eerder geboekt hadden, helemaal kwijt waren.

Uiteindelijk zijn we tot zes uur doorgereden en toen waren we hier in Freiburg. Ondanks dat het niet in de gidsen stond, zouden ze hier volgens Herman en Angelien huisjes moeten hebben. Dit bleek inderdaad zo te zijn. Per golfkarretje is Petra naar de trekkershut gebracht om te kijken of het iets voor ons was. In vergelijking met het huisje dat we vorig jaar in Luzern hadden, was dit een zeer luxe onderkomen. Daarbij ook nog eens goedkoper dus de keuze was snel gemaakt. Deze werd nog eens extra gestimuleerd door de boze wolken die zich boven de camping verzameld hadden.

Al snel hadden we de benodigde zaken in het hutje geladen. Daarna zijn we snel naar het restaurant gegaan om te eten. Evi had duidelijk energie over want ze was extreem druk. Ze heeft het hele restaurant laten weten dat ze frietjes ging eten en tijdens het eten heeft ze naar iedereen gezwaaid. Ook toen we na een prima maaltijd weer naar ons hutje gingen, heeft ze iedereen vriendelijk dag gezegd.

Weer terug in het huisje hebben Luuk en Evi eerst nog flink op en neer gerend om bloemetjes voor papa en mama te plukken. Daarna hebben we geprobeerd om ze in bed te krijgen. Evi was echter niet van plan te gaan slapen in haar campingbedje. Ze heeft rondgewandeld, liggen te trappelen en mama aan de voeten gekieteld. Die was daar niet zo blij mee want ze wilde eigenlijk gewoon gaan slapen. Toen het donker werd, is iedereen toch in slaap gevallen.

Blerick

Aangezien het hutje goed geïsoleerd was, en een raampje open zetten in verband met de muggen niet zo’n goed idee was, werd een warm nachtje. Desondanks hebben we redelijk geslapen. Om half acht liep de wekker af en al snel hadden we al onze zaken weer in de auto en vouwwagen geladen. Om acht uur hebben we nog even de bestelde broodjes bij de kiosk opgehaald. Deze werden snel gesmeerd en daarna konden we weer de weg op.

Gisteren hadden we na Milaan gemerkt dat de oplooprem niet meer goed functioneerde. Met name bij het filerijden was dit behoorlijk irritant. Tim heeft gisteravond eens met zijn technische blik nar de rem gekeken en hier en daar aan een kabeltje getrokken. Hij had niet het idee dat dit ook maar enig verschil zou maken. Groot was dan ook de verrassing toen de rem vandaan weer normaal werkte. Misschien toch goed om er vóór de zomervakantie nog eens door een professional naar te laten kijken.

De resterende vijfhonderd kilometer werden vandaag soepeltjes afgelegd. Jammer was wel dat het zo’n honderd kilometer van huis begon te regenen. Om kwart voor twee parkeerde Petra onze combinatie op de oprit en kon het opruimen beginnen. Gelukkig was het enigszins droog geworden dus konden we meteen ook de vouwwagen uitpakken. Tim is nog eerste even snel boodschappen gaan doen want Petra moest om drie uur al weer weg naar de bruiloft van Nathalie.

De rest van de middag hebben Luuk en Evi al hun speelgoed uitgepakt dat ze mar konden vinden. Tim heeft in de tussentijd de kampeeruitrusting opgeruimd. Nadat onze bandieten de badkamer hadden nat gespetterd hebben ze zich tegoed gedaan aan twee flinke borden kaiserschmarren. Daarna nog een filmpje en om acht uur lagen ze in bed. In tegenstelling tot gisteravond waren ze snel vertrokken.

Daarmee kwam weer een einde aan leuke vakantie. Gelukkig mogen we over acht weken weer op pad